«و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا.» [1] . 

همگی به ریسمان خدا (قرآن و اسلام و هر گونه وسیله‏ی وحدت) چنگ زنید و متفرق نشوید. 

یکی از راههایی که موجب می‏شود در برابر استکبار و استعمار جهانی فریب نخوریم و قرص و محکم بر سر اعتقاداتمان بایستیم، این است که: 

شخصیت و هویت خود را بشناسیم و درک کنیم که ما از نظر دینی - فرهنگی، غنی هستیم و هیچ نیازی به دیگران نداریم. دین ما دین کامل است و برای تمام مراحل زندگی فردی و اجتماعی انسان دستور دارد. اگر به این باور برسیم، قطعا استعمار در ما نفوذ نخواهد کرد؛ چون استعمار، از طریق تخریب و تضعیف فکر و اندیشه و روحیه بر ما مسلط می‏شود. 

استعمارگران در محاسبات خود چنین نتیجه گرفته‏اند که: یگانه عامل عزت و سربلندی و خلل ناپذیری مسلمانان، وحدت و انسجام آنان است و به این نتیجه هم رسیدند که: مهم‏ترین عامل این اتحاد، دین اسلام است که همچون رشته‏ی تسبیح، افراد مسلمان را به همدیگر متصل کرده است. لذا تصمیم گرفتند اسلام را، که عامل وحدت است، به صورت پاره‏های مختلف درآورند و با دین سازی، مذهب را علیه مذهب قرار دهند، و مسلمانان را به جان همدیگر اندازند و با گل‏آلود کردن آب، ماهی بگیرند که با کمال تأسف در موارد بسیاری به مقصود رسیدند. 

هوشیار باشیم و از تاریخ عبرت بگیریم و بر باور و اعتقادات اصیل و ریشه‏ای خودمان که همان دین مقدس اسلام است، پایدار باشیم و از تفرقه و تشتت آرا دوری کنیم و همانند کوه در برابر تهاجمات فرهنگی و استعماری مقاوم بمانیم که: 

«... ان تنصر الله ینصرکم و یثبت اقدامکم.» [2] . 

... اگر خدا را یاری کنید یاریتان می‏کند و گامهایتان را استوار می‏دارد. قرآن در مورد استعمار و سلطه‏ی فرعون به همین مطلب تصریح کرده تا به ما توجه دهد که اگر به صورت گروهها درآییم فرعون‏ها بر ما مسلط خواهند شد، می‏فرماید: 

«ان فرعون علا فی الارض و جعل اهلها شیعا...» [3] . 

فرعون در زمین برتری جویی کرد و اهل آن را به گروه‏های مختلفی تقسیم نمود... 

تجربه نشان داده که زیان تحزب و گروه گرایی، بیش از نفع آن است. استعمارگران با تبلیغ تحزب‏گرایی می‏خواهند بین صفوف مسلمین شکاف و پراکندگی ایجاد کنند. ما باید هوشیار باشیم تا فریب آنها را نخوریم. 

قرآن هشدار می‏دهد که تنها یک حزب موفق و پیروز است. از این رو آنان را که رابطه دوستی با دشمنان خدا و رسول خدا صلی الله علیه و اله برقرار نمی‏کنند و با انسجام در برابر آن مقاومت می‏نمایند، ستوده است و می‏فرماید:  

«... رضی الله عنهم و رضوا عنه اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون.»؛ [4] . 

... خدا از آنها خشنود است و آنان نیز خشنودند، آنها «حزب الله» اند بدانید «حزب الله» پیروزاند و رستگارانند. 

طاغوتیان و استعمارگران از گذشته تا حال برای ضربه زدن به اتحاد و انسجام مسلمانان از این راه وارد شدند و تحت عناوین گوناگون از جمله: مهدویت و بابیت، به دین‏سازی و فرقه‏سازی پرداخته‏اند. قادیانی‏گری، شیخی‏گری، صوفی‏گری، بهائی‏گری و... از ارمغانهای این استعمار کهنه و نو است همچنان ادامه دارد. 

استعمارگران متوجه شده‏اند که اسلام دینی ضد استعماری و سد محکمی در برابر مطامع آنهاست. لذا برای ایجاد رخنه در این سد نیرومند، فکر خود را بیشتر در حوزه کشورهای اسلامی متمرکز ساخته‏اند و چندین مذهب دست نشانده و بشر ساخته در این منطقه‏ی حساس جهان به وجود آورده‏اند، که یکی از آنها بابی‏گری و بهائی‏گری است که حقا گذاشتن نام مذهب بر آنها، توهینی به مذهب است. 

 (ان شاء الله در فصل های بعدی بطور مفصل از نقش استعمار در پیدایش بابی‏گری و بهائی‏گری، سخن خواهیم گفت.) 

[1] آل‏عمران، 103.

[2] محمد، 7.

[3] قصص، 4.

[4] مجادله، 22.